Her aşk bir ayrılık gizler, ayrılıklarsa bir merhabanın sıcaklığını
taşır kendisinde.Ayağı kayan bir çocuk kadar şaşkınım aslında, bilemedim düz
yolda yürümenin imlâsını. Kanayan dizlerime bakıp da ağlamayı öğrenemediğim
gibi.Büyülendim ama büyüyemedim aklım ermedi aynalara ve suya yüzümü gösterip
kalbimi neden sakladıklarını öğrenemedim şaşkınım, cahilim ben bu dünyada.Ağrılardan
yoruldum, gitmeliyim buralardan içimdeki buharlaşan cıvayı soluyorum artık,yoruldum
gereklilik kipiyle yaşamaktan.Hayat diye bir şey var, her zaman size
keşfedilecek geniş alanlar bırakan, ne kadar yaşarsanız yaşayın daima
bilmediğiniz, kuytularına sokulamadığınız bir hayat, sadece size ait bir hayat.
Ve biri eksik. Biri her zaman eksik. Biri, geldiğinde bile eksik. Öyle eksildik
ki yaşarken, bize dokunan herkesi eksiltiyoruz. Yalnızlığımızla çoğalıp
kalabalığımızla eksiliyoruz ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız; ne yana
dönsek kendimize çarpıyoruz.Bu hayatta, isim nedir ki, bulutlara yazılır geçer.
Yüzüm nedir ki, akar suya çizilir geçer… Ömür nedir ki, kurulur bozulur geçer.
Sevda nedir ki, dokunursun süzülür geçer. Şiir nedir ki, sezilir geçer. İnsan
nedir ki, Bir şeylere sevinir, üzülür geçer.
İnsanoğlu işte…
